Als je kind je feedback geeft
(en je ego een beetje pijn doet)
Laten we eerlijk zijn: we willen allemaal de beste ouders zijn. We lezen opvoedboeken, hebben gesprekken met mede opvoeders en vragen onze eigen ouders om advies (ook al was “gewoon luisteren, punt uit” vroeger de norm). En toch, ondanks al die goede intenties, komt er een dag waarop je kind je aankijkt en zegt: “Mam, waarom heb je dat zo gedaan?” Of misschien krijg je gewoon een puberale oogrol en een zucht die meer zegt dan duizend woorden.
Dus, hoe blijf je overeind als je kleine (of inmiddels grote) schat je vertelt dat jij – ja, jij – het misschien niet helemaal goed hebt gedaan? Hier zijn wat gedachten en tips om je ego een beetje in toom te houden en het niet te persoonlijk te maken.
1. Haal diep adem en tel tot tien… of twintig
Laten we beginnen met het eerste instinct: verdedigen, uitleggen, misschien zelfs een beetje boos worden. Het is heel normaal om zo te voelen! Maar in plaats van gelijk in te vullen met “Ja maar, ik deed het alleen maar omdat…”, probeer eens gewoon even diep adem te halen. Het is verbazingwekkend hoe een paar seconden stilte je in staat stellen om je gedachten te ordenen en een beetje afstand te nemen.
2. Besef dat feedback niet gelijk staat aan falen
Het is makkelijk om je aangesproken te voelen als je kind zegt dat hij of zij iets vervelend vond. We investeren zoveel in onze rol als ouder, dat het snel voelt alsof wijzelf worden afgewezen. Maar feedback is geen aanval; het is gewoon een observatie, een “hé, dit werkte niet voor mij”-moment. En laat dat even op je inwerken: je kind vertrouwt je genoeg om eerlijk te zijn. Dat is eigenlijk een compliment!
3. Speel ‘ouder-detective’ en stel vragen
Feedback van je kind biedt een kans om dieper te graven. In plaats van meteen in de verdedigingsmodus te schieten, probeer wat detectivewerk. Vraag dingen als: “Wat had je liever gezien dat ik deed?” of “Hoe zou jij dit anders aanpakken?” Het voelt vaak voor een kind al zoveel beter als jij écht luistert en nieuwsgierig bent. Plus, je krijgt zo ook waardevolle tips voor de toekomst – misschien kom je zelfs dingen te weten waarvan je nooit wist dat ze zo’n impact hadden.
4. Onthoud: Je kind ontwikkelt z’n eigen mening (en dat is een goed teken)
Een van de lastigste dingen in de opvoeding is om te zien dat je kind een eigen wil en mening ontwikkelt. Ze worden zelfstandiger, onafhankelijker en (soms) een beetje pittiger. Maar dit betekent ook dat je werk als ouder loont: je kind voelt zich veilig genoeg om grenzen aan te geven en te laten weten wat hij of zij nodig heeft. Ja, dit betekent af en toe stevige feedback, maar dat hoort bij het proces van opgroeien.
5. Maak het luchtig en geef jezelf wat ruimte
Het is oké om het soms niet perfect te doen. Soms betekent opvoeden fouten maken, sorry zeggen, en jezelf vergeven. Als je merkt dat je ego toch wat gekrenkt is, probeer het dan met wat zelfspot te relativeren. “Ach, mam doet het ook maar met vallen en opstaan,” kun je zeggen, of “Zullen we er een familieraad van maken? Iedereen mag z’n mening geven!” Als er iets is dat kinderen leren van jouw fouten, is het hoe om te gaan met imperfectie – en dat is een waardevolle les op zich.
6. Doe het samen: je kind en jij leren ervan
Uiteindelijk zijn jullie samen onderweg. Net zoals jij niet perfect bent, zijn kinderen ook nog aan het leren hoe ze feedback geven zonder al te veel drama (of die wereldberoemde puberale zucht). Door je eigen ego een beetje opzij te zetten, geef je het voorbeeld: open staan, luisteren, en met compassie reageren. Geloof het of niet, dit gedrag zien ze – en wie weet, misschien leren ze zelfs een beetje van jou.
Conclusie: Omarm het groeiproces
Feedback krijgen van je kind kan soms lastig zijn, maar het is ook een kans om samen te groeien. Misschien werkt het ene gesprek beter dan het andere, en misschien moet je af en toe even stoom afblazen. Maar uiteindelijk is dit gewoon een stukje van de reis die jullie samen maken. Dus, lach erom, leer ervan, en besef dat ook jij (met al je goede intenties) nog mag groeien.
