Waarom kinderen bedtijd rekken
(en wat jij daaraan kunt doen zonder gillend gek te worden)
Je kent het wel. Je hebt het hele avondritueel netjes doorlopen. Pyjama aan, tanden gepoetst, verhaaltje voorgelezen. Je zegt “slaap lekker” en staat op van het bed. En dan komt het.
“Mamaaaa… ik heb nog dorst.”
“Ik moet echt NOG een keertje plassen.”
“Maar ik wilde je nog iets héél belangrijks vertellen.”
Welkom bij het olympische onderdeel bedtijd rekken. Kinderen zijn er kampioen in. En jij? Jij staat ernaast, met samengeknepen kaken en een half glas lauwe thee, hopend op een stille avond.
Waarom doen ze dat toch?
Hoewel het voor ons voelt als een poging tot mentale uitputting, is bedtijd rekken voor kinderen vaak iets anders dan pure pesterij. En dat helpt om het iets minder persoonlijk te nemen (hoewel: na de derde “mamaaaaaaa” om 20.42 uur heb je daar misschien niet zoveel aan). Toch:
- Ze willen gewoon nog even bij je zijn
- De dag is voorbij, en dat betekent: afscheid nemen van jou, van gezelligheid, van controle. Bedtijd is afscheid, en sommige kinderen vinden dat lastig.
- Ze hebben FOMO (Fear Of Missing Out)
- “Wat doen papa en mama eigenlijk als ik slaap?” (Spoiler: waarschijnlijk vouwen ze was op en staren ze naar hun telefoon.)
- Ze willen zelf bepalen
- De hele dag wordt er verteld wat moet: “Eet je boterham”, “Ruim je speelgoed op”, “Niet op de kat zitten.” Bedtijd is hun laatste kans op een beetje regie.
- Hun hoofd zit nog vol
- Kinderen verwerken de dag pas écht als het stil wordt. En ja, dat is dus precies op het moment dat jij denkt: heerlijk, rust.
Wat je als ouder kunt doen (zonder in een trillend hoopje op de bank te eindigen)
Allereerst: je bent niet de enige. Echt niet. De meeste ouders hebben ’s avonds minimaal één moment waarop ze denken: “Wanneer heb ik even een break!?” Dat hoort erbij. Je mag dat denken. (Het gaat weer over als ze slapen.)
En dan:
- Erken het verlangen achter het rekken:
Zeg bijvoorbeeld: “Ik snap dat je nog niet wil slapen. Je vindt het fijn om nog even samen te zijn.” Daarmee ontkracht je niet de grenzen, maar wél de strijd. Je kind voelt zich gezien. - Houd het ritueel duidelijk en voorspelbaar:
Een vast bedtijdritueel geeft veiligheid én maakt het minder aantrekkelijk om het te saboteren. Zorg voor een rustig tempo, zonder haast, maar met een duidelijke afsluiter: een liedje, een knuffel, een “slaap lekker”-zin.
En dan… de Bedtijd Rekken Suggestiepot!
Maak samen met je kind een pot met daarin grappige, gezellige én haalbare activiteiten die ze één keer per avond mogen kiezen om bedtijd een beetje te rekken.
Denk aan:
- Een gek dansje op een liedje van 30 seconden
- Een mop vertellen (of jij vertelt er één)
- Nog één keer kriebelen op de rug
- Samen een gekke gezichtenselfie maken
- Een “raad het dier”-spelletje van 1 minuut
- Eén extra bladzijde uit het favoriete boek
- Een verzonnen mini-verhaaltje van 3 zinnen
Zo geef je ze het gevoel van regie, zónder dat je ineens om 21.17 uur nog een heel knutselproject op tafel hebt liggen.
Tot slot
Bedtijd rekken is soms om te gillen, soms om te lachen — en meestal allebei tegelijk. Door het met een knipoog aan te pakken én toch duidelijk te blijven, maak je van het avondritueel geen strijdtoneel, maar een warm moment van verbinding.
En daarna? Dan mag jij. Met je thee. En je telefoon. En vooral: je rust.
Slaap lekker.
URL is succesvol gekopieerd!
